Goedemorgen
Maandagen waren voor Nic altijd een beetje een feest. Nu kon hij tenminste het huis uit. Al was het maar om naar die vervelende school te trekken. Het Voskenskot. Zo werd het Atheneum aan de Voskenslaan genoemd. Goede school trouwens. Vrij vooruitstrevend. Degelijk onderwijs.
“Ik ben benieuwd hoe ik mij vandaag weer in nesten zal werken zonder iets te doen.” vroeg Nic zich af.”
“Lievens, kij moet beter oplette.” Riep het mens van Technische activiteiten vrouwelijk. Ja dat bestond in de jaren tachtig. Macramé, naaien en dergelijke onzin. De kooklessen vond Nic wel leuk maar die werden zelden gegeven omdat er geen degelijke keuken voor handen was. Dus knoeien met gekleurde draden was de boodschap. Het mens was een francophone dame van rond de veertig.
“Schild en vriend” floepte Nic eruit. “Wat Wals is, vals is” dacht hij er nog bij, gelukkig kon hij dat nog bijtijds inslikken. Maar de poppen waren al aan het dansen gegaan. “Toeme toch, hoe speel ik het toch klaar?” dacht Nic. Het mens begon Nic zijn vet te geven, terwijl de rest van de klas zat te gniffelen. Ook Nic had moeite om niet in lachen uit te barsten, maar tegelijkertijd wist hij dat dit voorval hem alweer een hele hoop ellende zou bezorgen.
“Dit is wel degelijk mijn eigen domme schuld” overpeinsde Nic.
Agenda. In het rood geschreven Nota. Ellende. Verbanning. Alweer.
“Toeme toch.”
Vriendelijke groet van de Spaanders voor de Vlaanders
Me dunkt dat die Nic rad van tong is. 😀
Is Nic impulsief of gewoon hardleers! Of kan hij het niet helpen?
Koele groetjes uit W-Vlaanderen (letterlijk hé) 🙂
Goedemorgen,
@Annemie
Nic heeft soms inderdaad maar een paar tienden van een seconden nodig om ergens op te reageren, want op zijn leeftijd is het spreekwoord “Spreken is zilver, zwijgen is goud” hem nog onbekend.
@Annemie,
Nic is zichzelf, impulsief, hardleers en soms kan hij het niet helpen. Een gemiddelde dertienjarige dus die het niet altijd even gemakkelijk heeft.
Aan allebei,
Vriendelijke groet van de Spaanders voor de Vlaanders
Ik begrijp Nic’s afkeer van TA vrouwelijk. In de lagere school moesten alleen de meisjes TA vrouwelijk volgen, en de jongens mochten knutselen in de TA mannelijk.
En idd, later was koken zogezegd een onderdeel van TA vrouwelijk, maar er was geen keuken en er was geen inspiratie ook om dingen te doen zonder keuken.
Mijn dochter van 9 zit amper in het vierde studiejaar en de kinderen hebben tot nu toe al flensjes, pop corn, wafels, zelfgemaakte pralines, fruitsla en zo voort gemaakt..meestal lekkernijen, maar veel nuttiger en leuker dan het o zo gehate macramé.
‘Spreken is zilver, zwijgen is goud’..hm, als Nic het daar zo moeilijk mee heeft, denk ik dat hij een beetje last heeft van een lichte (voor verbetering vatbare) persoonlijkheidsstoornis.
Zijn gevoel voor humor kan ik wel waarderen.
Zijn opmerking van toen paste dus ook in deze tijd…
Goedemorgen,
@Els,
Ja inderdaad was TA vrouwelijk niet Nic zijn ding, en niet omdat het vrouwelijke activiteiten waren maar omdat dat vak gewoon oervervelend was. Wat spreken en zwijgen betreft denk ik niet dat Nic de enige is die op die leeftijd het verschil nog niet kent. Als ik in mijn omgeving kijk ken ik zelfs veel volwassenen die het nog niet onder de knie hebben.
@Menck
In Nic’s naam bedankt voor het complement.
@Speedy,
Nic had een paar jaar voordien de De leeuw van Vlaanderen gelezen en het was blijkbaar blijven hangen. Blijkt al zeer lang van toepassing te zijn opmerking.
Aan allen,
Vriendelijke groet van de Spaanders voor de Vlaanders
Rebel, rebel… how could they know…